Συνταχθέν μεν παρά Χρυσάνθου Αρχιεπισκόπου Διρραχίου του εκ Μαδύτων, εκδοθέν δε υπό Παναγιώτου Γ. Πελοπίδου Πελοποννησίου δια φιλοτίμου συνδρομής των ομογενών, εκ της τυπογραφίας Μιχαήλ Βάις (Michele Weis), εν Τεργέστη 1832, σελ. ιγ'+222+2+lxv. Βιβλιοδεσία εποχής με δερμάτινη ράχη και μαρμαρόκολλες στα καπάκια, σχήμα 8ο (22,5x15,5), στιβαρή βιβλιοδεσία, καθαρές σελίδες, τρύπες από έντομο (ανενεργό) στα περιθώρια των σελίδων.

Η μοναδική έντυπη έκδοση (1832) του Χρυσάνθου Αρχιεπισκόπου Δυρραχίου.

Από τον πρόλογο της έκδοσης: "Ούτος λοιπόν ο φιλογενέστατος Κύριος Χρύσανθος, και οι συνάδελφοί του Κύριοι, Γρηγόριος, και Χουρμούζιος, ο μεν Πρωτοψάλτης, ο δε Χαρτοφύλαξ της Μεγάλης Εκκλήσίας, μικρόν προ της Επαναστάσεως ενωθέντες, και συσκεφθέντες φιλοσόφως και επιστημονικώς, ανεκάλυψαν τον Χρόνον εις την Μουσικήν, και επροσδιώρησαν την καταμέτρησιν και διαίρεσιν αυτού πολλαχώς (διότι χωρίς τούτου ουδέν κατορθούται εις την Μουσικήν), επροσδιώρησαν τα διαστήματα των επτά Τόνων δια συστηματικών Κλιμάκων καθ' όλα τα γένη της Μουσικής, τα διαστήματα των Φθορών, δι ων γίνεται η μετάβασις και η μεταβολή από ήχου εις ήχον, από γένους εις γένος, και από κλίμακος εις κλίμακα, μετέβαλλαν τους Μουσικούς Χαρακτήρας από συμβόλων εις γράμματα, και εν ενί λόγω, καθυπέβαλαν εις κανόνας την πριν ακανόνιστον μεν, αλλά πολυποικιλομελή Μουσικήν μας με τρόπον αξιοθαύμαστον".